Αλεξάνδρεια

Βιογραφικό σημείωμα

Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1947, όπου και παρέμεινα ως το 1962. Τα πρώτα μου γράμματα στην «Πρατσίκειο Σχολή» με δάσκαλο τον πολύ σημαντικό άνθρωπο και δάσκαλο Λεωνίδα Κουμαριανό. Συνέχισα στο «Αβερώφειο Γυμνάσιο» έως το 1962 και ολοκλήρωσα την φοίτησή μου στο Πρώτο Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων Αθήνας στην Πλάκα το 1964. Ακολούθησαν σπουδές στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου τον  Μάρτιο του 1969 απέκτησα  το πτυχίο του Αγρονόμου Τοπογράφου Μηχανικού.

Οι  επιστημονικές, επαγγελματικές και ερευνητικές μου δραστηριότητες συντίθεται ωστόσο στην συνέχεια από – λιγότερο ή περισσότερο – διακριτές φάσεις, το περιεχόμενο των οποίων εκτείνεται σε παράπλευρες θεματικές περιοχές. Αυτές όλες τείνουν να  ολοκληρωθούν σε μια συνεχή και ενιαία επιστημονική – επαγγελματική διαδρομή.

Συγκεκριμένα:

• Η πρώτη φάση (μέχρι το 1978) χαρακτηρίζεται από  δραστηριότητες και εμπειρίες μηχανικού πεδίου/εργοταξίου οι οποίες εξειδικεύονται στην «Διαχείριση των Υδατικών Πόρων» με την  πραγματοποίηση μεταπτυχιακού κύκλου στο αντικείμενο των  υδραυλικών έργων  (E.N.G.R.E.F.- Γαλλία – 1971/72) .
• Η δεύτερη φάση (1979 – 1984) χαρακτηρίζεται από διεύρυνση των ενδιαφερόντων σε θέματα Αγροτικής Ανάπτυξης με βαθμιαίο πέρασμα από την μικρο-κλίμακα της τεχνικο-οικονομικής και  κοινωνικής ανάλυσης αρδευτικών περιμέτρων στη μακρο-κλίμακα ανάλυσης της κοινωνικοοικονομικής δυναμικής υπερεθνικών αγροτικών πεδίων (espaces ruraux). Η φάση αυτή ενισχύεται με γνώσεις που αποκτώνται στα πλαίσια διετούς μεταπτυχιακού κύκλου σπουδών στο αντικείμενο της «Αγροτικής Ανάπτυξης και Προγραμματισμού» (I.E.D.E.S./ Univ. Paris I- Sorbonne-Γαλλία Dipl. IIIe cycle – Διδακτορικό [τότε] ΙΙΙου κύκλου).

 

Διευθύνοντες της διατριβής ο αλησμόνητος («Ουτοπία ή θάνατος», «Οργή» και άλλα 68 έργα) τότε πλέον ομότιμος καθηγητής στο INA k. Rene Dumond και ο Marcel Mazoyer.  Βασικό πεδίο εφαρμογής των πιο πάνω γνώσεων και εμπειριών είναι:

• Ο ελληνικός αγροτικός χώρος ως σύνολο (έκδοση βιβλίου: «Αδιέξοδα της Αγροτικής Πολιτικής – Κριτική του εκσυγχρονισμού από τη σκοπιά της ανάπτυξης») και αργότερα ως περιοχή ειδικού ενδιαφέροντος  τα Νησιά των Κυκλάδων,
• Οι χώρες της Μ. Ανατολής και Β. Αφρικής (στέλεχος γραφείου Δοξιάδη).

 

Η τρίτη φάση (1985 – σήμερα) χαρακτηρίζεται από εκπαιδευτικό έργο και, παράλληλα, την εμβάθυνση του επιστημονικού και ερευνητικού ενδιαφέροντος σε θέματα μεταφοράς γνώσης και τεχνολογίας (knowledge and technologytransfer) και την ανάπτυξη δραστηριοτήτων ως συμβούλου μηχανικού στο διεθνή χώρο. Αυτές οι τελευταίες δραστηριότητες  προσανατολίζονται γεωγραφικά στις (λεγόμενες) αναπτυσσόμενες χώρες του (λεγόμενου) Τρίτου Κόσμου. 

 Η εμβάθυνση των επιστημονικών γνώσεων υποστηρίχθηκε από ένα νέο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών άξονας του οποίου ήταν η εκπόνηση ενός  «Νέου  Διδακτορικού»  (Doctorat nouveau regime) στη Γαλλία, Πανεπιστήμιο Αμιένης (εκπαιδευτική άδεια μεταξύ 1986-89), στον τομέα της μεταφοράς τεχνολογίας (Transfers de technologie). Απαιτήσεις του ίδιου του διδακτορικού αλλά και συσσωρευμένες «απορίες» του υποφαινόμενου σε κεντρικές περιοχές της επιστημονικής σκέψης οδήγησαν στη παρακολούθηση σε Πανεπιστημιακές Σχολές της Γαλλίας ολοκληρωμένων κύκλων μαθημάτων σημαντικών πανεπιστημιακών δασκάλων  με ορισμένους από τους οποίους και συνεργάστηκα.

Θεμελιώδες εμπειρικό υπόβαθρο ωστόσο αυτής της θεωρητικής προσπάθειας η στοχοπροσηλωμένη εργασία μου την περίοδο 1973/74 σε 2 Γερμανικά εργοστάσια («Clouth Gummi Werke» και «Cabel Werke») ως βιομηχανικού εργάτη.

Σε θέματα επιστημολογίας και γενικής αναλυτικής μεθοδολογίας παρακολούθησα συστηματικά τα σεμινάρια του μεταπτυχιακού κύκλου (DEA) της EHESS (Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales) του Παρισιού, στο τομέα της «Κοινωνιολογίας της επιστημονικής γνώσης», που διηύθυνε ο καθηγητής B. Matalon. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο παρακολούθησα το μονοετές Σεμινάριο «Κοινωνιολογία της Πολιτικής Βίας» του Καθηγητή Michel Vierwiorka, με τον οποίο και συνεργάστηκα σε  εμπειρικές έρευνες.   Σε θέματα «Θεωρίας των τεχνολογικών παραδειγμάτων» και «Κοινωνιολογίας της εργασίας», παρακολούθησα στο Univ. Paris VII τα σεμινάρια των καθηγητών B. Coriat, M.Beaud και A. Lipietz. 

Παράλληλα  συνεργάστηκα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Nanterre και τότε κύριου επιστημονικού συμβούλου στη Δ/νση Επιστήμης Τεχνολογίας Βιομηχανίας (D.S.T.I.) του ΟΟΣΑ (Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) κ. Fr. Chesnais. Η συνεργασία αυτή κατέστη  εξαιρετικά γόνιμη την περίοδο της ένταξής μου στην προαναφερόμενη Δ/νση του εν λόγω Οργανισμού.

Σε θέματα κριτικής της πολιτικής οικονομίας στα πλαίσια προ-φορντικών, φορντικών και μετα-φορντικών παραγωγικών παραδειγμάτων με έμφαση στα θέματα  ανάπτυξης, μεταφοράς, διάχυσης των επιστημονικών γνώσεων και τεχνολογικών μεθόδων συνεργάστηκα με τους καθηγητές του Πανεπιστημίου Αμιένης C. Palloιx και Ch. Passadeos, ενώ σε θέματα

τεχνολογικών προσαρμογών η κατάλληλων τεχνολογιών (technologies adaptées), που αφορούν κυρίως τις αναπτυσσόμενες χώρες,  παρακολούθησα σεμινάρια των P. Salamα  (I.E.D.E.S. – Univ. Paris I – Sorbonne) και J.Chesnaux  (Univ. Paris VII).

Ο διευρυμένος αυτός διδακτορικός κύκλος ολοκληρώθηκε το 1992 και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για ουσιαστικό προσανατολισμό των επιστημονικών/τεχνικών μου  δραστηριοτήτων στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ως κύριο τεχνικό αντικείμενο παρέμεινε, λόγω ξεχωριστού ενδιαφέροντος  και  προγενέστερων γνώσεων και εμπειριών ο τομέας της Διαχείρισης Υδατικών Πόρω και ειδικότερα των «κατάλληλων» υδραυλικών έργων.  Ο τομέας αυτός, γνώρισε  στις δεκαετίες ’80 και ’90 ραγδαίες μεταβολές καθώς από τομέας έργων υποδομής με στόχο την αύξηση της προσφοράς νερού μετεξελίσσεται σε τομέα βιώσιμης διαχείρισης των υδατικών πόρων.

Ο συνδυασμός  θεωρητικών γνώσεων και εμπειριών σε θέματα  μεταφοράς τεχνολογίας σε χώρες της Περιφέρειας, από τις χώρες του λεγόμενου τότε Κέντρου, καθώς και σε θέματα υδραυλικών έργων και προγραμμάτων διαχείρισης υδατικών πόρων διαμόρφωσαν το πεδίο δραστηριότητας της τρίτης φάσης. Πρώτη και καθοριστική δραστηριότητα αυτής της φάσης υπήρξε η διετής εργασία  ως Chef de mission – Senior Expert του Προγράμματος  Τεχνικής Συνεργασίας του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης (FED – Δ/νση 8^η ΕΕ) στη Μαυριτανία, στο Υπουργείο Γεωργικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος (εκπαιδευτική άδεια χωρίς αποδοχές από το ΤΕΙ Αθήνας). Ακολούθησαν άλλα Ευρωπαϊκά προγράμματα σε Καμερούν, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ισημερινό (Equador), Αιθιοπία, Βαλκανικές χώρες, στα οποία άσκησα καθήκοντα Υπεύθυνου Εργου (Project Coordinator at  Headquarters level ή  Project Manager) με πολλές (περισσότερες από 30) επιτόπιες αποστολές –  βραχείας και μέσης διάρκειας.

Τα  τελευταία χρόνια, η προαναφερόμενη δραστηριότητα κατά ένα μέρος υποκαθίσταται από συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα  του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ  (ως κύριος ερευνητής ή ως επιστημονικός συνεργάτης – έως 2004) σε  θέματα:

• βιώσιμης διαχείρισης των υδατικών πόρων,
• μικρών ορεινων-ημιορεινών λιμνοδεξαμενών / φραγμάτων

και, προπαντός,  σε  πρωτότυπη έρευνα στο πεδίο  των υποθαλάσσιων αναβλύσεων γλυκού νερού εκρέοντος από καρστικά υδροσυστήματα.

Παράλληλα με την αύξουσα εμπλοκή σε ερευνητικά προγράμματα η  συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια και άλλες δραστηριότητες που πραγματεύονται τις τεχνικές, κοινωνικο-οικονομικές και γεοπολιτικές  θεωρήσεις του προβλήματος νερό στον 21^ο αιώνα  επιτρέπει την περαιτέρω ολοκλήρωση της ενιαίας εκπαιδευτικής – τεχνικής – επιστημονικής και ερευνητικής μου προσπάθειας.